كامپيوتر، روياي دوست داشتني من
اين دوره هر كس داخلش خونه‌اش يك كامپيوتر داره، معمولا هم كامپيوتر را خريدن كه باهاش فيلم و عكس و موزيك ويديو نگاه كن و يا بازي كنن، خيلي كم‌تر كسي غير از اين با كارها را با كامپيوتر انجام مي‌ده!
حالا بعضي‌ها به جز اين مواردي كه در بالا گفته شد از اينترنت هم استفاده مي‌كنند اونم استفاده‌ي ناصحيح از اينترنت!
هركس مي‌ياد خونه‌ي ما و بچه داشته باشه حتما بايد با كامپيوتر من بازي كنه، ولي اغلب من از اين كار جلوگيري مي‌كنم، اخه خدايش كامپيوترم واسم خيلي عزيزه! جالب اين كه اگه نيزارم بازي كنن مي‌گن كه بد اخلاقه و ... ولي اگر تو روزنامه‌ها بخونن يا اصلا از روانپزشكان بپرسن كه بازي‌هاي كامپيوتري چه تاثيري روي بچه دارن ديگه اين همه اسرار نمي‌كنن كه بچه‌شون با كامپيوتر من يا كسي ديگه بازي كنه يا بذارن كلا بچه‌هاشون با كامپيوتر بازي كنن! (اگر واقعا درك كنن)
امروزه هم كه اكثر بازي‌ها اكشن هستن، يا هنر پيشه‌هاي بازي‌ها زن هستن و يه لباس‌هايي مي‌پوشن كه انگار نپوشيدن، همين دلايل باعث مي‌شه تاثير بدي روي فرزندان ما بگذارد (البته من خودم مجردم و علاقه‌اي هم به بدبخت كردن خودم ندارم).
اميدوارم كه با نوشتن پست تا حدودي بتونم جلوي اين مشكل بزرگ را بگيرم! از كساني كه اين پست را مي‌خونن صادقانه خواهشمندم تا اونجايي كه مي‌تونن جلوي اين مشكل را بگيرن!
با كمال تشكر
مسعود ابراهيمي
29 شهريور 1389
دلم كسي را ميخواست، ولي رفت و ديگه برنگشت!