در سال 1991 در حالی که جنگ سرد رو به پایان مي‌رفت و صلح در افقها هویدا مي‌شد، در دنيای کامپيوتر، آینده بسيار روشنی دیده مي‌شد. با وجود قدرت سخت افزارهای جدید، محدودیت‌های کامپيوترها رو به پایان مي‌رفت. ولی هنوز چيزی کم بود، و این چيزی نبود جز فقدانی عميق در حيطه سيستم‌های عامل داس، امپراطوری کامپيوترهای شخصی را در دست داشت. سيستم عامل بی‌استخوانی که با قيمت 50000 دلار از یک هکر سياتلی توسط بيل گيتز ( Gates Bil) خریداری شده بود و با یک استراتژی تجاری هوشمند، به تمام گوشه‌های انتخاب دیگری نداشتند. کامپيوترهای اپل مکينتاش PC جهان رخنه کرده بود. کاربران بهتر بودند. ولی قيمت‌های نجومی، آنها را از دسترس اکثرافراد خارج می‌ساخت.

خيمه‌گاه دیگر دنيای کامپيوترها، دنيای یونيکس بود. ولی یونيکس به خودی خود بسيار گران‌قيمت بود. آن‌قدر گران‌قيمت که کاربران کامپيوترهای شخصی جرات نزدیک شدن به آن را نداشتند. کد منبع یونيکس که توسط آزمایشگاه‌های بل بين دانشگاه‌ها توزیع شده بود، محتاطانه محافظت مي‌شد تا برای عموم فاش نشود. برای حل شدن این مسئله، هيچيک از توليد کنندگان نرم افزار راه حلی ارائه ندادند.

بنظر ميرسيد این راه حل به صورت سيستم عامل MINIX ارائه شد. این سيستم عامل، که از ابتدا توسط اندرو اس تاننباوم ( Andrew S. Tanenbaum) پروفسور هلندی، نوشته شده بود به منظور تدریس عمليات داخلی یک سيستم عامل واقعی بود. این سيستم عامل برای اجرا روی پردازنده‌های 8086 اینتل طراحی شده بود و بزودی بازار را اشباع کرد.

بعنوان یک سيستم عامل ، MINIX خيلی خوب نبود. ولی مزیت اصلی آن، در دسترس  بودن کد منبع آن بود. هرکس که کتاب سيستم عامل تاننباوم را تهيه ميکرد، به 12000 خط کد نوشته شده به زبان C و اسمبلی نيز دسترسی پيدا مي‌کرد. برای نخستين بار، یک برنامه نویس یا هکر مشتاق مي‌توانست کد منبع سيستم عامل را مطالعه کند.

چيزی که سازندگان نرم افزارها آن را محدود کرده بودند. یک نویسنده بسيار خوب، یعنی تاننباوم، باعث فعاليت مغزهای متفکر علوم کامپيوتری در زمينه بحث و گفتگو برای ایجاد سيستم عامل شد. دانشجویان کامپيوتر در سرتاسر دنيا با خواندن کتاب و کدهای منبع، سيستمی راکه در کامپيوترشان در حال اجرا بود، درک کردند.

و یکی از آنها لينوس توروالدز (Linus Torvalds) نام داشت.کودک جدید در افق در سال 1991، لينوس بندیکت توروالدز (Linus Benedict Torvalds) دانشجوی سال دوم علوم کامپيوتر دانشگاه هلسينکی فنلاند و یک هکر خود آموخته بود. این فنلاندي 21 ساله، عاشق وصله پينه کردن محدودیت‌هایی بود که سيستم را تحت فشار قرار مي‌دادند ولی مهم‌ترین چيزی که وجود نداشت یک سيستم عامل بود که بتواند نيازهای حرفه‌اي‌ها براورده نماید. MINIX خوب بود ولی فقط یک سيستم عامل مخصوص دانش آموزان بود و بيشتر به عنوان یک ابزار آموزشی بود تا ابزاری قدرت‌مند برای بکار‌گيری در امور جدی، در این زمان برنامه نویسان سرتاسر که دنيا توسط پروژه گنو (GNU) توسط ریچارد استالمن (Richard Stallman) آغاز شده بود، تحریک شده بودند. هدف این پروزه ایجاد حرکتی برای فراهم نمودن نرم افزارهای آزاد و در عين حال با کيفيت بود. استالمن خط مشی خود را از آزمایشگاه معروف هوش مصنوعی دانشگاه MIT با ایجاد برنامه ویرایشگر Emacs در اواسط و اواخر دهه 70 آغاز نمود. تا اوایل دهه 80، بيشتر برنامه نویسان نخبه آزمایشگاه‌های هوش مصنوعی MIT جذب شرکت‌های نرم افزاری تجاری شده بودند و با آنها قرارداد های حفظ اسرار امضا شده بود. ولی استالمن دیدگاه متفاوتی داشت. وی عقيده داشت برخلاف سایر توليدات، نرم افزار باید از محدودیت‌های کپی و ایجاد تغييرات در آن آزاد باشد تا بتوان روز به روز نرم افزارهای بهتر و کارآمد تری توليد نمود. با اعلميه معروف خود در سال 1983 پروژه GNU را آغازکرد. وی حرکتی را آغاز کرد تا با فلسفه خودش به توليد و ارائه نرم‌افزار بپردازد. نام  GNUمخفف GNU is Not Unix است. ولی برای رسيدن به رویای خود برای ایجاد یک سيستم عامل رایگان، وی ابتدا نياز داشت تا ابزارهای لازم برای این کار را ایجاد نماید. بنابراین در سال 1984 وی شروع به نوشتن و ایجاد کامپایلر زبان C گنو موسوم به  GCC نمود. ابزاری مبهوت کننده برای برنامه نویسان مستقل. وی با جادوگری افسانه‌ای خود به تنهایی ابزاری را ایجاد نمود که برتر از تمام ابزارهایی که تمام گروه‌های برنامه نویسان تجاری ایجاد کرده بودند قرار گرفت. GCC یکی از کارآمد ترین و قویترین کامپایلرهایی است که تا کنون ایجاد شده‌اند.

تا سال 1991 پروزه GNU تعداد زيادي ابزار ايجاد كرده بود ولي هوز سيستم عامل رایگانی وجود نداشت. حتی MINIX هم لایسنس شده بود. کار بر روی هسته سيستم عامل گنو موسوم به HURD ادامه داشت ولی به نظر نمی‌رسيد که تا چند سال آینده قابل استفاده باشد.

این زمان برای توروالدز بيش از حد طولانی بود...